به گزارش تحریریه، نشریه «اکونومیست» چندی قبل در تحلیل خط مشی های رهبر چین در گزارشی با عنوان «واقعیت جدید خطرناک چین» به تحلیل اوضاع کنونی و روند حکمرانی این کشور به ویژه به وسیله «شی جین پینگ» پرداخت و رویکردی سراسر انتقادی را نسبت به موفقیت های پکن در دوره ریاست جمهوری وی ابراز داشت.

متن کامل تحلیل نشریه بدین شرح است: رئیس جمهوری چین اکنون در مقابله با سرمایه داری افراطی تعریف می شود.

شی جین پینگ از چندی قبل تلاشی را برای پاکسازی این کشور از سرمایه داری تندرو به کار بست. وی افزای بدهی ها را ثمره مسموم سوداگری مالی و میلیاردرها و حاصل تمسخر مارکسیسم می داند. لذا مشاغل باید به راهنمایی های دولت توجه داشته باشند و حزب باید در همه عرصه های زندگی ملی دخالت داشته باشد. این که آیا وی می تواند این واقعیت جدید مورد نظر خود را تحمیل کند، آینده چین و نبرد ایدئولوژیک میان دموکراسی و دیکتاتوری را مشخص خواهد کرد.

 کارزار مبارزاتی رییس جمهوری چین گسترده و بلندپروازانه است. این اقدام در سال ۲۰۲۰ و هنگامی آغاز شد که مقامات عرضه اولیه عمومی سهام Ant Group  را که به شرکت علی بابا وابسته است متوقف کردند؛ تاکنون حدود ۲ تریلیون دلار سرمایه نابود شد؛ شرکت دیدی به دلیل فهرست سهامش در آمریکا مجازات شد و گروه اورگراند که یک بساز و بفروش بدهکار است نیز به سمت پیش فرض یعنی ناتوانی در پرداخت بدهی سوق داده شد. معامله رمز ارزها ممنوع شد زیرا دارای حالتی غیردولتی است، بازی های گیمینگ برای کودکان مضر عنوان شد و باید سهمیه بندی شود. چین به خانواده هایی بزرگتر نیاز دارد بنابراین سقط جنین باید کاهش یابد و الگوهایی مردسالارانه ایجاد و بر لزوم وطن پرستی افراد معروف تاکید شد.

 همه این دستورات براساس اقتدارگرایی وحشیانه ای ظاهر می شوند.آقای شی به عنوان رئیس جمهوری رقبای خود را کنار زد و بیش از یک میلیون اویغور را محبوس کرد. او بحث ها را کنترل می کند و تحمل مخالفت را ندارد. آخرین کارزار نشان خواهد داد که آیا او ایدئولوگی است که برای کسب قدرت حتی به قیمت رنج مردم و کاهش رشد تلاش می کند، یا اینکه فردی قدرتمند است که می خواهد جزم(دگم) اندیشی را با عملگرایی تعدیل کند. دیدگاه وی که کنترل حزبی متضمن تجارت همسو با دولت است و شهروندان  وظیفه شناسانه به ملت خدمت می کنند سرنوشت ۱.۴ میلیارد انسان را تعیین خواهد کرد.

رئیس جمهوی چین با مشکلات واقعی روبرو است که در واقعیت بسیاری از آن ها در غرب هم وجود دارند. یکی از آن ها نابرابری است. شعار «رفاه مشترک» خود نشان می دهد که چین تا چه اندازه همچون کشورهای سرمایه داری ناعادلانه است. ۲۰ درصد بالای خانواده های چین بیشتر از ۴۵ درصد درآمد دارند. یک درصد قشر بالای جامعه ۳۰ درصد ثرورت را دارند. نگرانی دیگر هم نفوذ غول های فناوری است که به رقابت ناعادلانه، فساد در جامعه و دسترسی بدون محدودیت به اطلاعات شخصی متهم هستند حال آنکه تنها دولت است که این امتیاز را دارد. سومین مورد هم آسیب پذیری استراتژیک است به ویژه تهدیدی که از سوی دشمنان در ممانعت از دسترسی به کالاها و فناوری های حیاتی ایجاد می شود.

کارزار مبارزاتی آقای شی تهدیدی برای اقتصاد چین است. درد ناشی از آشکارشدن بدهی شرکت هایی همچون اروگراند به نحو غیرقابل پیش بینی می تواند گسترش یابد. سازندگان مسکن ۲.۸ تریلیون دلار وام دریافت کرده اند. ساخت و ساز ۳۰ درصد از تولید ناخالص داخلی چین را تشکیل می دهد. بسیاری از خانواده ها دارایی خود را در املاک و مستغلات پس انداز کرده اند زیرا دیگر بخش ها دارای بازدهی ضعیفی هستند. دولت های محلی در خارج از شهرهای بزرگ برای کسب درآمد به فروش زمین و ساخت و ساز وابسته هستند.

سرکوب ها تجارت را سخت تر و کم سودتر کرده است.حزب در حال ایجاد چارچوب قانونی و رگولاتوری است اما آقای شی تغییرات بزرگ از بالا به پائین را با سرعت اعمال می کند به گونه ای که این مقررات خودسرانه (بولهوسانه) به نظر می رسند. به عنوان نمونه، «سومین توزیع مجدد» را در نظر بگیرید که در آن شرکت های با فناوری محقر در تلاش برای بازخرید خود، پول نقد را به دولت واگذار کردند.

ازآنجاکه این موفقیت آشکار خطرناک است، شرکت های خصوصی احتیاط بیشتری خواهند داشت. شرکت های دولتی و صنایع راهبردی شامل فناوری سخت همچون نیمه هادی ها- ممکن است سود ببرند اما کارآفرینانی که منبع واقعی پویایی چین بوده اند، سودی کسب نمی کنند. یکی از شاخص های نگرانی این است که خارجیانی که تحت کنترل قرار نگرفته اند ۳۱ درصد کمتر از سرمایه گذاران سرزمین اصلی برای سهام های مشابه چینی پول پرداخت می کنند. این شکاف در اوایل سال ۲۰۲۰ به شدت افزایش یافت.

همه این مسائل تهدیداتی برای ضربه خوردن اقتصاد چین هستند. این کشور پیش از این با فشار ناشی از کاهش بازده سرمایه گذاری در زیرساخت ها و اثرات کاهش نیروی کار و افزایش تعداد افراد وابسته مسن روبرو شده بود. بیشتر چینی ها پس از ۴۰ سال توسعه سرسام آور به طور کامل با انتخاب های سختی که رکود مداوم و شدید را تحمیل می کند، ناآشنا هستند.

در سیاست این خطر وجود دارد که کارزار آقای شی به یک ویژگی شخصیتی تبدیل شود. از زمان مائو تسه تونگ تا کنون، وی برای ایجاد تغییرات بیشتر از هر رهبر دیگری قدرت را در اختیار خود گرفته است. در حالی که او خود را برای نقض پروتکل ها در بیستمین کنگره حزب کمونیست در سال آینده با اعلام سومین دوره پنج ساله ریاست جمهوری آماده می کند، از کارزار مبارزاتی خود بهره می برد تا گردش مالی کارکنان را به عنوان پایه ای برای سرکوب ایدئولوژیک سازماندهی کند و دلیلی برای ماندن خود در قدرت ارائه دهد. همه این موارد حاوی خطراتی هستند.

یک مورد اینکه بوروکراسی وی را شکست می دهد. آقای شی می خواهد که به سیگنال های بازار پاسخ دهد، اما مقامات چینی از موضوع بهبود و پاکسازی هوا عصبانی هستند. یکی از دلایل قطع برق در ۲۰ استان چین در هفته ای اخیر به دلیل وحشت بروکرات ها بود که ناگهان دریافتند احتمال دارد اهداف کاهش تولید کربن خود را از دست بدهند. با این حال مقام های دولتی از متهم شدن به فساد یا انحراف ایدئولوژیک از سوی رقبا می ترسند و تمایل دارند هیچ کاری را انجام ندهند. شکست برای یک بروکرات که ابتکار عمل را در دست دارد خطرناک است، موفقیت نیز همینطور.

خطر دیگر از سرکوب ایدئولوژیک سرچشمه می گیرد. «شوراهای بازبینی اخلاقی» و «کلینیک های اخلاقی» با استفاده از تحقیرعمومی، رفتارهای اروتودوکس را به اجرا در می آورند. با اینکه هیچ دورنمایی در حد و اندازه وقوع انقلاب فرهنگی وجود ندارد، چینی ها مردمی با آزادی کمتر دز مینه تفکر و بحث می شوند. آقای شی علاوه بر ترویج دکترین های خود، نوستالژی قرمز و مائوئیسم را به عنوان مرحله ای حیاتی در ایجاد چین جدید معرفی می کند و حمایتش را قبل از کنگره حزبی افزایش می دهد.

آخرین مورد خط مشی ها و سیاست خود آقای شی است. اگر او در بلندمدت به قدرت بچسبد، بحث جانشینی می تواند بسیار ناپایدار شود. در کوتاه مدت هم اگر تلاش او برای تحمیل واقعیت جدید مطابق برنامه پیش نرود، وی با یک انتخاب سرنوشت ساز روبرو می شود تقویت جایگاه یا عقب نشینی. تا این مرحله، سرکوب محتمل تر از مصالحه و سازش است.

دولت های غربی همچنان با چالش شرکت های فناوری، نابرابری و امنیت ملی دست و پنجه نرم می کنند. کنگره  در آمریکا تا مرحله پرداخت نشدن بدهی ها پیش رفته است. برخی ممکن است به موقعیت آقای شی برای انجام سریع کارها حسادت کنند اما تصور اینکه وی پاسخ های درستی را داشته باشد یک اشتباه بزرگ است.

پایان/